Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021

" Η αδέσποτη Χαρά " της Μαρίας-Γκεράλντα Zύκα Νίκιτς

" Η Χαρά, ένα αδέσποτο σκυλάκι, τριγυρνάει ολομόναχο, μέχρι που βρίσκει τη... χαρά στην αγκαλιά μιας νεαρής κοπέλας και η ζωή της αλλάζει."

Γραμμένο με ρυθμό και αληθινή αγάπη, η αδέσποτη Χαρά θα αγγίξει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Η συγγραφέας Μαρία-Γκεράλντα μπαίνει στον ψυχισμό ενός μικρού αδέσποτου σκυλάκου και μας καταθέτει τις σκέψεις του. Μας ανοίγει τον εσωτερικό, ανιδιοτελή του κόσμο που κατακλύζεται από  αγάπη!

Παίζει με τη λέξη Χαρά, θέλοντας έτσι να μας επισημάνει πως μια καλή πράξη υιοθεσίας θα φέρει και σ'εμάς αλλά και στο αδέσποτο την χαρά που μόνο οι ανιδιοτελής πράξεις χαρίζουν!

"Το μόνο, που 'θελε να βρει,
ήταν αγάπη και στοργή...
Όπως εγώ
όπως κι εσύ."

Αγάπη και στοργή που ένα σπίτι, μια οικογένεια χαρίζουν! Η υιοθεσία ενός σκύλου δεν καλύπτει μόνο την ανάγκη τροφής και νερού, αλλά και τον συναισθηματικο κόσμο και ψυχισμό του!
"Ας αλλάξουμε λοιπόν την ζωή κάποιου!"

☑️ Μέρος των εσόδων του βιβλίου δίνονται στις Ζω.ές. Στην Κατερίνα.

Εικονογράφηση: Σεμπάστιαν Νάσο
Εκδόσεις: Υδροπλάνο

Συγγραφέας: Μαρία-Γκεράλντα Ζύκα Νίκιτς
Γεννημένη τον Αύγουστο του 1987 και πιο συγκεκριμένα στις16...την ίδια μέρα που χρόνια μετά έφερα τη μονάκριβή μου κόρη στον κόσμο, ενώ στις 15 Αυγούστου είναι γεννημένος ο άντρας της ζωής μου. Έναν Αύγουστο μου γεννήθηκε η ανάγκη να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα «Λίγο πριν φύγω» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ο Αύγουστος είναι αναμφίβολα ο μήνας μου!
Μεγαλωμένη στο πιο όμορφο νησί, στην Κέρκυρα, είχα πάντα την ανάγκη να κάνω τον κόσμο πιο όμορφο είτε με τα πινέλα μου, ανάγκη που με οδήγησε σε σπουδές μακιγιάζ και αισθητικής, είτε με τις λέξεις μου, ανάγκη που με οδήγησε να αποτυπώνω στο χαρτί συχνά τις σκέψεις μου.
Τα χρόνια περνούν και θέλω να μπορώ να πω στην κόρη μου, όταν μεγαλώσει, πως δεν έμεινα ποτέ σιωπηλή και πάλεψα πολύ για τα δικαιώματα των ζώων. Αγαπώ πολύ τα ζώα, τον σκύλο μου Ίμπρα, το ποδόσφαιρο και τον καφέ.
Εθισμένη στη μυρωδιά των βιβλίων και στα ταξίδια. Όσοι με γνωρίζουν καλά λένε πως είμαι εκρηκτική, δοτική και ασυμβίβαστη.
Τυχερός αριθμός το 11. Υπάρχει λόγος!
Αν με ρωτήσει κανείς ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή του κόσμου, θα απαντώ πάντα πως είναι η καλοσύνη. Από φόβους δεν με τρομάζει τίποτα περισσότερο από τα δάκρυα του παιδιού μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«Θέλω να γυρίσω σπίτι μου » του Παναγιώτη Τούμπου

" Οι Καρυάτιδες συνομιλούν μεταξύ τους στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Αναπολούν την ξενιτεμένη τους αδερφή στο Λονδίνο κι ανυπομονούν ν...